Dzięki wspólnemu działaniu uczniów, rodziców i nauczycieli udało nam się wskazać odpowiednią kandydatkę. Irena Sendlerowa, bo o niej tu mowa, to przede wszystkim działaczka humanitarna, która w czasie niemieckiej okupacji, sama lub przyczyniając się do tego, uratowała życie 2500 żydowskich dzieci. Jak pisał jeden z ocalonych, profesor Michał Głowiński, historyk literatury polskiej: „…Niosła pomoc nie na miarę możliwości, ale znacznie ponad miarę możliwości i na tym polega jej niezwykłość. Znalezienie ratunku dla tylu dzieci graniczyło z cudem i ten cud się zdarzył. Ona i jej wspólniczki wchodziły do getta i wyprowadzały dzieci skazane na śmierć. To wymagało niezwykłej odwagi. Pani Irena taką odwagę miała zawsze…” . Ocalone dzieci umieszczała w polskich rodzinach, domach dziecka czy klasztorach, dbając także o to, aby po zakończeniu wojny można było im zwrócić tożsamość. W 1943 roku została za swoją pełną niezwykłego poświęcenia działalność aresztowana przez Gestapo, była torturowana, w końcu skazano ją na śmierć – na szczęście udało się ją uratować. Po wojnie nadal pracowała w szeroko pojętej opiece społecznej i długo milczała o swojej okupacyjnej misji. W latach 60. XX. W. ukazały się zaledwie dwa artykuły na ten temat. W 1965 r. otrzymała tytuł Sprawiedliwej Wśród Narodów Świata. Rozgłos zyskała dopiero w 2000 roku dzięki grupie amerykańskich uczennic, które przygotowały spektakl „Life in a Jar”, ale i wtedy cechowała ją niezwykła skromność. Mówiła: „ Ojca znałam krótko, ale pamiętam z dzieciństwa, że często powtarzał, że ludzie nie dzielą się na podstawie rasy czy pochodzenia, ale dzielą się na dobrych i złych. A drugą maksymą, którą wbił mi w moją dziecięcą głowę, było zdanie: Pamiętaj, że jak ktoś tonie, to trzeba mu podać rękę (…). I tego nauczyłam się w domu moich rodziców, więc nie jestem żadną bohaterką…”. Jej postać niesie ze sobą jedynie pozytywne konotacje, tak pożądane u kandydata na patrona szkoły: szlachetność, bezinteresowność, odwagę, empatię, skromność,

pacyfizm, tolerancję, energię. To prawdziwy autorytet, którego naśladowanie jest nie tylko

powinnością , ale i zaszczytem.